Η λακτοκόκκωση προκαλείται από το Lactococcus garvieae και είναι μια σημαντική βακτηριακή ασθένεια, που προσβάλλει είδη ιχθύων γλυκού αλλά και θαλασσινού νερού σε όλο τον κόσμο. Η θερμοκρασία του νερού είναι ο κύριος αβιοτικός παράγοντας που επηρεάζει την εμφάνιση της νόσου. Τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν η θερμοκρασία του νερού υπερβαίνει τους 18°C, το βακτήριο αυτό προκαλεί σοβαρά προβλήματα. Η ασθένεια εμφανίζεται σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, ενώ η σοβαρότητα της νόσου εξαρτάται από το είδος, την ηλικία, το μέγεθος και την καταπόνηση (stress) στα ψάρια. Όταν εκδηλωθεί η ασθένεια, αντιμικροβιακά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της νόσου. Αντιβιοτικά όπως η φλορφενικόλη, η οξυτετρακυκλίνη, η αμοξικιλλίνη, η ενροφλοξασίνη, το οξολινικό οξύ και η τριμεθοπρίμη + σουλφαδιαζίνη είναι προϊόντα με άδεια χρήσης που χρησιμοποιούνται σε υδατοκαλλιέργειες σε ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην Τουρκία. Δυστυχώς, είναι πολύ δύσκολο να γίνει παρακολούθηση και έλεγχος της χρήσης αντιμικροβιακών στον τομέα των υδατοκαλλιεργειών λόγω των ρυθμιστικών και νομικών διαφορών μεταξύ των χωρών. Επίσης, καθώς τα ψάρια δεν μπορούν να μεταβολίσουν αποτελεσματικά τα αντιβιοτικά, τεράστιες ποσότητες αντιβιοτικών απελευθερώνονται στο υδάτινο περιβάλλον. Όταν τα ψάρια τρέφονται με τροφή που περιέχει αντιβιοτικά, μόνο το 25% των αντιβιοτικών λαμβάνεται από τα ψάρια και το υπόλοιπο εκκρίνεται στο νερό. Η χρήση αντιβιοτικών στην υδατοκαλλιέργεια επηρεάζει τους λοιπούς υδρόβιους μικροοργανισμούς που βρίσκονται στο περιβάλλον, όπως τα περιβαλλοντικά μη παθογόνα βακτήρια. Ως εκ τούτου, τα αντιβιοτικά μπορούν να ασκήσουν επιλεκτική πίεση στα περιβαλλοντικά βακτήρια και στα βακτηριακά παθογόνα ψαριών, αυξάνοντας τη συχνότητα των ανθεκτικών στα αντιβιοτικά βακτηρίων. Κατά συνέπεια, μετά από μια έξαρση λακτοκόκκωσης, η αντιβακτηριακή θεραπεία μπορεί να αποτύχει λόγω της μικροβιακής αντοχής που αναπτύσσει το βακτήριο. Η αντοχή των βακτηρίων στα αντιβιοτικά έχει αυξηθεί λόγω της ανάπτυξης του τομέα και της συνεχούς εφαρμογής αντιβιοτικών στην υδατοκαλλιέργεια. Η εμφάνιση ανθεκτικών στα αντιβιοτικά L. garvieae, η ανάπτυξη πολλαπλής αντοχής στα αντιβιοτικά, η μεταφορά γονιδίων αντίστασης σε παθογόνα βακτήρια και η αναποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών θεραπειών είναι μερικές από τις πιθανές επιπτώσεις της χρήσης των αντιβιοτικών στην υδατοκαλλιέργεια. Η αντίσταση στα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία σοβαρών βακτηριακών λοιμώξεων μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά αυξημένη θνησιμότητα. Σε μια πρόσφατη μελέτη στην Τουρκία, ο L. garvieae ήταν ανθεκτικός στην σουλφαμεθοξαζόλη + τριμεθοπρίμη, την ερυθρομυκίνη, την τετρακυκλίνη, την πενικιλίνη, την αμοξικιλλίνη + κλαβουλανικό οξύ, τη βανκομυκίνη, και την ενροφλοξασίνη ενώ ήταν ευαίσθητη στη φλορφενικόλη. Αξιολογήθηκε η παρουσία γονιδίων αντίστασης που κωδικοποιούν διαφορετικά αντιβιοτικά και ιντρόνια στα στελέχη L. garvieae. Τα πιο διαδεδομένα γονίδια αντοχής στα αντιβιοτικά (ARGs) στα στελέχη L. garvieae που απομονώθηκαν από ψάρια, ήταν γονίδια που σχετίζονται με τη β-λακτάμη (blaCTX-M, blaTEM και ampC). Τα στελέχη Lactococcus garvieae μπορούν να περιέχουν πλασμίδια με εύρος μεγέθους από 4 έως 20 kb που φέρουν γονίδια που κωδικοποιούν αντίσταση προς τη β-λακτάμη, την τετρακυκλίνη, τη σουλφοναμίδη και τη φλορφενικόλη. Συνεπώς, η παρουσία πλασμιδίων που περιέχουν ARG μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο στην οριζόντια μεταφορά γονιδίων αντίστασης