Η λακτοκόκκωση είναι μια από τις σημαντικότερες ασθένειες της εκτρεφόμενης ιριδίζουσας πέστροφας τόσο στις ευρωπαϊκές χώρες όσο και παγκοσμίως, όπως αναφέρθηκε από τους Vendrell et al., 2006, Gibello et al., 2016 και Meyburg et al., 2017. Παρά τον σχετικά μεγάλο αριθμό μελετών που αφορά στην παθογένεια της λακτοκόκκωσης, στην βιολογία του αιτιολογικού παράγοντα και στην πρόληψη της ασθένειας μέσω του εμβολιασμού, δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με την απόκριση των ψαριών -όσον αφορά στην ανοσία και στη φλεγμονή– σε φυσική ή πειραματική μόλυνση.
Η μόλυνση από L. garvieae χαρακτηρίζεται από υπερ-οξεία αιμορραγική σηψαιμία που προκαλείται από προσκολλητίνες και βακτηριακές τοξίνες που εμφανίζουν κυτταροτοξική δράση σε διάφορα όργανα (Avci et al., 2014; Ture and Altinok, 2016; Eraclio et al., 2018). Η κάψα του πολυσακχαρίτη έχει περιγραφεί ευρέως ως ένας σημαντικός βακτηριακός παράγοντας που εμπλέκεται στην καταστολή της ανοσοαπόκρισης του ξενιστή (Vendrell et al., 2006).
Η παθογένεια της λακτοκόκκωσης στην ιριδίζουσα πέστροφα έχει περιγραφεί από τους Avci et al. (2014) στηριζόμενη στην πειραματική μόλυνση μέσω εμβάπτισης που μιμείται τη φυσική μόλυνση. Στο πείραμα παρατηρήθηκε θνησιμότητα στα μολυσμένα ψάρια σε διάστημα τριών εβδομάδων και το βακτήριο ανιχνεύθηκε αρχικά στους οφθαλμούς και τα βράγχια, κάτι που δίνει μια ένδειξη ότι τα όργανα αυτά μπορεί να είναι οι κύριες πύλες εισόδου του βακτηρίου στον ξενιστή. Στη συνέχεια, τα βακτήρια εντοπίστηκαν επίσης στα σπλαχνικά όργανα, όπου ανιχνεύθηκαν μεταξύ των κυττάρων αλλά και μέσα στα μακροφάγα. Αυτά τα κύτταρα, κυρίως στο σπλήνα και στο νεφρό, φαίνεται να παίζουν βασικό ρόλο στη μετάδοση του βακτηρίου καθώς και στη διατήρηση των ψαριών φορέων (Vendrell et al., 2006).
Σε εξάρσεις της νόσου στο πεδίο, παρατηρούνται συχνά βλάβες στην περιοχή του οφθαλμού που συνίστανται σε εκτεταμένη ινοπλασία με διήθηση φλεγμονωδών κυττάρων. Επίσης, έχει παρατηρηθεί αιμορραγική πανοφθαλμίτιδα, με καταστροφή του πρόσθιου και οπίσθιου θαλάμου του οφθαλμού, και φλεγμονή του λιπώδους ιστού και του ραβδωτού μυός. Στον εγκέφαλο, οι βλάβες εμφανίζονται στις μήνιγγες, που χαρακτηρίζονται από ινοπλασία και διήθηση μακροφάγων/λεμφοκυττάρων. Τα προσβεβλημένα ψάρια παρουσιάζουν συνήθως οξεία μηνιγγίτιδα, αποτελούμενη από εξιδρώματα που καλύπτουν την επιφάνεια του εγκεφάλου. Στην περίπτωση της καρδιάς, οι βλάβες χαρακτηρίζονται από ινοπλάσια, διήθηση μακροφάγων/λεμφοκυττάρων στο περικάρδιο. Όσον αφορά στους νεφρούς, τα νεφρικά σωληνάρια έχουν εναπόθεση σταγονιδίων υαλίνης στα επιθήλια και κάστες υαλίνης στον αυλό. Τα ψάρια υποφέρουν από σοβαρή περιτονίτιδα με νέκρωση λίπους. Το έντερο παρουσιάζει εκτεταμένες επιφανειακές διαβρώσεις με ψευδομεμβρανώδη σχηματισμό (Eldar and Ghittino, 1999, Chang et al., 2002). Οι Castro et al. (2019) επιπλέον παρατήρησαν ότι πειραματικά (ΙΡ) μολυσμένα άτομα που εμφανίζουν κλινικά συμπτώματα λακτοκόκκωσης, στις 72 ώρες μετά τη μόλυνση, μπορεί να εμφανίσουν σοβαρή φλεγμονώδη αντίδραση στον σπλήνα, που επίσης σχετίζεται με κοκκιωματώδεις αλλοιώσεις. Στην πραγματικότητα, η βιομοριακή ανάλυση έδειξε ότι επάγεται η έκφραση των γονιδίων που προκαλεί την κινητοποίηση των μακροφάγων και ουδετερόφιλων σε αυτούς τους ιστούς. Επιπλέον, η παρουσία Β λεμφοκυττάρων στο σπλήνα που συνθέτουν τόσο IgM όσο και IgT αντισώματα, επιβεβαίωσε την ενεργοποίηση ενός προσαρμοστικού ανοσοποιητικού μηχανισμού που ανταποκρίνεται σε συστημική λοίμωξη. Με βάση μια άλλη πρόσφατη μελέτη, η αλληλεπίδραση του L. garvieae με το ανοσοποιητικό σύστημα της ιριδίζουσας πέστροφας προάγει επίσης, μετά από 24 ώρες, την έκφραση των γονιδίων cath‐1 και cath‐2, που είναι αντιμικροβιακά πεπτίδια ευρέου φάσματος και εμπλέκονται στο έμφυτο ανοσοβιολογικό σύστημα (Furlan et al., 2018).
Λίγες πληροφορίες υπάρχουν σχετικά με τον άμεσο ή έμμεσο ρόλο των αντισωμάτων της ιριδίζουσας πέστροφας στον L. garvieae, καθώς η απόκριση αντισωμάτων έχει μελετηθεί κυρίως από ερευνητές μόνο μετά από εμβολιασμό και όχι μετά από φυσική ή πειραματική λοίμωξη στην πέστροφα. Υπό αυτές τις συνθήκες γνωρίζουμε ότι τα στελέχη με κάψα είναι πιο ανθεκτικά στις αντιμικροβιακές ουσίες του ορού της πέστροφας και ότι η in vitro φαγοκύτωση του L. garvieae από μακροφάγα πέστροφας είναι πιο αποτελεσματική παρουσία συγκεκριμένων αντισωμάτων (Barnes et al., 2002 a,b). Σε ένα πρόσφατο άρθρο περιγράφεται η απόκριση της ιριδίζουσας πέστροφας στη λακτοκόκκωση σε δύο σειρές ψαριών που επιλέχθηκαν βάση της αντίστασης/ευαισθησίας τους σε βακτηριακές λοιμώξεις. Στις 5 ημέρες μετά την μόλυνση, οι ανθεκτικές πέστροφες είχαν σχετική αύξηση της δραστηριότητας της λυσοζύμης στον ορό και της αναπνευστικής έκρηξης των λευκοκυττάρων σε σχέση με τις ευαίσθητες πέστροφες. Η ανθεκτική σειρά εμφάνισε επίσης μια επαγωγή των ανοσοσφαιρινών Μ, του κύριου συμπλέγματος ιστοσυμβατότητας II και της έκφρασης γονιδίου ιντερλευκίνης 8 καθώς και υψηλότερο αριθμό λεμφοκυττάρων στο αίμα, γεγονός που υποδεικνύει ότι τα ψάρια έχουν την ικανότητα να κινητοποιήσουν τα αμυντικά κύτταρα και την έναρξη ειδικής ανοσοαπόκρισης (Bulfon et al., 2020).
Η πλήρης βιβλιογραφική λίστα παρέχεται κατόπιν αιτήματος.
